من با تو کودک شوم یا تو با من...................
کودکانه‌هایت را با خود خواهم برد تا اوج....
آرزوی رهایی در سر دارم٬
بامن تا رها شدن بیا....
این یادداشتو یه آدم که در آستانه‌ی خل شدنه مینویسه!
دلیلشم اینه که همه چی زندگیش این روزا با هم قاطی شده!
فقط دعا کنید به خیر بگذره که اگه نگذره اسم وبلاگ
برای سومین بار عوض میشه و تبدیل میشه به «روزگار یه خل»!
والسلام٬ نامه تمام.